Σήμερα υπάρχει μια τεράστια ποικιλία από οδοντόκρεμες σε φαρμακεία και πολυκαταστήματα, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να δυσκολεύονται να επιλέξουν ποια οδοντόκρεμα πρέπει να αγοράσουν.

Ο οδοντίατρος που γνωρίζει τη στοματική κατάσταση του κάθε ασθενή θα μπορούσε να βοηθήσει και να κατευθύνει τον ασθενή ώστε να επιλέξει ευκολότερα, αλλά περισσότερο να κατανοήσει τα είδη που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Έτσι λοιπόν η χρήση ενός συγκεκριμένου τύπου οδοντόκρεμας βάση της στοματικής κατάστασης του κάθε ασθενή αφορά:

Τη μείωση τερηδονισμών χρησιμοποιώντας μια οδοντόπαστα με φθόριο.
Τη μείωση υπερευαισθησίας που εμφανίζουν κάποιοι ασθενείς χρησιμοποιώντας οδοντόπαστα που απευαισθητοποιεί τους οδοντικούς ιστούς.
Τη μείωση της πλάκας χρησιμοποιώντας οδοντόπαστα με αντιμικροβιακούς και αντιβακτηριδιακούς παράγοντες.
Τη λεύκανση των δοντιών με προϊόντα που αλλάζουν το χρώμα της αδαμαντίνης.

Ο οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων των ΗΠΑ έχει καθορίσει συγκεκριμένα κριτήρια με τα οποία εξασφαλίζεται ότι όλες οι οδοντόκρεμες έχουν συγκεκριμένη σύσταση καλύπτοντας ειδικές τεχνικές προϋποθέσεις και από κει και πέρα οι κατασκευαστές μπορούν να προσθέσουν κι άλλους παράγοντες για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες ασθενών. Έτσι λοιπόν όσον αφορά τη πρόληψη της τερηδόνας, έχει αποδειχθεί ότι η χρήση φθορίου αναστρέφει τη διαδικασϊα απασβέστωσης των οδοντικών ιστών και αναστέλλει τη μικροβιακή δραστηριότητα στις οδοντικές επιφάνειες.

Οι οδοντόκρεμες που κυκλοφορούν στο εμπόριο περιέχουν φθόριο 100-1100 μέρη ανά εκατομμύριο (ρρm) και συνιστώνται για άτομα άνω των 7 ετών. Για νεώτερα παιδιά η περιεκτικότητα είναι λιγότερη από 600 ρρm φθορίου, ενώ για ενήλικες πρέπει να χρησιμοποιείται οδοντόκρεμα με 2000 ρρm φθορίου.

Οσον αφορά τη πρόληψη της υπερευαισθησίας, οι οδοντόκρεμες αυτές περιέχουν νιτρικό κάλιο ή κάποιο ανόργανο άλας του καλίου με μέγιστη περιεκτικότητα 5%. Οσον αφορά τη μείωση της πλάκας, όλα τα σκευάσματα που κυκλοφορούν μειώνουν το σχηματισμό της υπερουλικής τρυγίας (πλάκα που βρίσκεται πάνω από τα ούλα), αλλά όχι και της υποουλικής τρυγίας. Τα συστατικά αυτών των σκευασμάτων περιλαμβάνουν εξομεταφωσφορικό νάτριο, άλατα ιμευδαργύρου και τρικλοζάν.

Τέλος όσον αφορά τη λεύκανση οι οδοντόκρεμες μπορεί είτε να εμπεριέχουν αποτριπτικές ενώσεις που απομα­κρύνουν την πλάκα, είτε συστατικά που διασπούν τις δυσχρωμίες που συσσωρεύονται στην επιφάνεια της αδαμαντίνης. Οι οδοντόκρεμες θεωρούνται λευκαντικές όταν σε διάστημα 6 μηνών βελτιώνουν την απόχρωση των δοντιών κατά 1 ή 2 τόνους. Οι ασθενείς σίγουρα θα βρεθούν σε σύγχυση και τελικά ο οδοντίατρος είναι αυτός που μπορεί να προτείνει τις καταλληλότερες για τον καθένα οδοντοκρεμες αφήνοντας τον ίδιο τον ασθενή να επιλέξει ανάμεσα σε αυτές.